DNA analyses basis voor identificatie wolf en wolf dieet in Bosland

Hond en wolf onderscheiden?
Omdat de hond rechtstreeks afstamt van de wolf, en dit in evolutionaire termen nog niet zo lang geleden is, is het niet eenvoudig om een stuk DNA te vinden dat altijd verschillend is voor de twee soorten maar niet verschillend is binnen één soort. Uiteindelijk vonden onderzoekers een stuk mitochondriaal DNA waarvan er heel wat varianten bestaan die niet voorkomen bij de wolf maar wel bij honden, en omgekeerd. [Mitochondriën zijn onderdelen van een dierlijke cel waar vooral de celenergie voorziening geregeld word en die dus ook een stukje DNA bevatten. Mitochondriën zitten niet in de celkern.] Een stukje van het mitochondriaal DNA wordt dus gebruikt om wolf van hond te onderscheiden, en om de grove genetische oorsprong van de wolf te achterhalen.
Willen we meer informatie weten, moeten we echt uitgebreider genetisch onderzoek doen, dit wil zeggen op DNA van de celkern in plaats van de mitochondriën. Daarvoor wordt gekeken naar het zogenaamde genotype dat gebaseerd wordt op zeer gedetailleerde info in het DNA van de celkern (zogenaamde merkers – 14 in totaal). Elk individu heeft een uniek genotype. De genetische merkers die zo bekeken worden in het DNA komen enkel bij hondachtigen voor, en niet bij mensen, hoefdieren etc. Op die manier kan toch op een bloederig schapenkadaver gezocht worden naar speekselsporen van wolven of honden, en uiteindelijk bepaald worden welk individu verantwoordelijk was.

DNA: kwantiteit en kwaliteit
De genetische methodes die gebruikt worden vereisen maar zeer weinig DNA van eerder lage kwaliteit om een genotype te bepalen. Wat darmcellen op verse uitwerpselen, een speekselspoor op een bijtwonde van een kadaver, een plukje haren in een prikkeldraad of een urinespoor in de sneeuw kunnen volstaan om een genetische identificatie uit te voeren. Het lukt zeker niet altijd, omdat DNA zeer snel afgebroken wordt wanneer het aan licht, water, zuurstof en bacteriën wordt blootgesteld. Het is dus zaak om zo snel mogelijk op een “plaats delict” te zijn en het staal onder ideale condities te bewaren. Vaak lukt het niet om van elk van veertien merkers een volledig DNA-profiel te bekomen. Toch geeft dit  informatie over het geslacht en kunnen bepaalde familiebanden uitgesloten worden.

 

Foto´s : Boswachter Eddy Ulenaers